Céline Curiol
Parijse stemmen (Voix sans issue) uitgegeven 2005/6
Vertaald door Maartje de Kort en Nele Ysebaert (Ambo/Manteau)
Vandaag zag ik 2 zwijntjes, een roze met zwarte stippen en een kleiner zwarte, samen de weg naar de Daaibooibaai over steken. Vandaag zijn de Chinezen boos dat Japan 2 eilandjes voor de kust heeft gekocht en tot Japans grondgebied verklaard. Vandaag heb ik Parijse stemmen uitgelezen, dat ik aantrof in de boekenbak van Albert Hein. Wat is ongeloofwaardiger? Zeker is, dat ik hopeloos achter loop in de literaire wereld.
Het boek werd aangeprezen door Paul Auster, die ik zeer waardeer. Het toont gelijkenis met diens boek Man in the Dark, dat ik dit voorjaar kocht in San Francisco. De roman opent met een citaat uit Molloy van Samuel Becket. Het is een existentialistische roman ( après la lettre.) over het leven van een jonge vrouw in de grote stad (Parijs), die telkens in ontmoetingen met mannen verzeild raakt en zo ook bij toeval in de ban van een getrouwde man naar wiens aandacht en liefde ze hartstochtelijk verlangt. Ze is zelfstandig, kwetsbaar en afhankelijk. Ze neemt haar leven in eigen hand, maar laat zich door toeval en incidenten leiden. Het verlangen in de nabijheid van de getrouwde man te zijn, voert haar naar het verlies van een eigen bestaan. Ze volgt hem, zijn spoor, terwijl hij vasthoudt aan zijn burgerlijk bestaan. Verloren en eenzaam temidden van de menigte, de mensen, de stad, de grote wereld. Het leven van de vrouw is van een beklemmende onzekerheid.
Niet het verhaal, maar de gebeurtenis. Niet het schokkende, maar de emotionele spanning. Nieteen tragedie maar menselijk drama. Niet de glamour maar alledaagse keuzes en vergissingen. De schijn van onafhankelijkheid, de onmogelijkheid van verbintenis. Alsof noodlot bestaat in de gedaante van burgerlijkheid. De onvervulbare hang naar verbondenheid. Nabijheid als opperste vervulling. Allemaal abstracties verbannen uit deze roman. Het leven van een vrouw in de grote stad, alleen en doortastend, maar onzeker in het hart.
In fijnzinnige stijl geschreven, een roman die je niet weg legt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten