Auteur : Silvio d’Arzo ( pseudoniem voor Enzio Comparoni
1920-’52)
Boektitel : Andermans Huis
Deze novelle ( 94 kleine bladzijden) is volledig uit de
tijd, maar perfetto volgens Eugenio Montale, een bekender
Italiaanse auteur. Een pastoortje
vertelt over het stille leven in een Italiaans bergdorpje en een vrouw
die hem een (onnozele) levensvraag stelt, die hem verrast. Eentonigheid en
eenzaamheid strijden om de voorrang in de eenvoud van dit boerenleven. Overal
dient zich het einde van het leven aan. De dood vermomt zich in al wat nog
leeft: oude vrouwen die een dode in het
laken naaien, hun onbetaalbare klaagzangen,
geluid van de bellletjes om de nek van de geiten, geblaf van honden in de verte, de kou en de nacht, het kanaal voor het
wasgoed, een vijgenboom in de moestuin,
sprokkelhout en dorre bladeren in
een zak, verdronken mussen, herders
zonder gezicht. Ontroering schuilt in de simpelheid van het dagelijks bestaan
en de sobere verteltrant.
Het doet denken aan een boek van Carlo Levi die schreef over een soortgelijk bestaan in ‘Christus
kwam niet verder dan Eboli’, over het oerheidens leven van boeren in Zuid
Italië ( nog tijdens de WWII). De eenvoud van stijl en de emotionele kracht
ervan herinneren me aan de ingehouden vertelkunst van A.Alberts. Een voorbeeld: ‘Het was schemerdonker in de kamer, en een paar
stappen bij me vandaan was de jongen niet meer dan een donkerder vlek. Zal ik
de lamp halen? vroeg hij. Dat hoeft niet laat maar, zei ik. We stonden vier,
vijf minuten te zwijgen. Toen kreeg ik met hem te doen. En bovendien wilde ik
alleen zijn.’ Direct op elkaar de empathie en de afstandelijkheid. Deze stijl
staat ook garant voor onderkoelde humor( nog een parallel met Alberts).
In deze novelle ervaar je wat d’Arzo schrijft in zijn verhaal
‘Twee oude mensen’ – opgenomen in het boekje Avondlucht ( ook maar 95 pagina’s): ‘Ik weet niet of het een teveel
aan gevoeligheid is of een tekort, maar het is een feit dat grote tragedies me
niet zoveel doen. Er zijn kleine drama’s
, bepaalde situaties of verhoudingen tussen mensen, die me veel meer raken dan
een in de as gelegde stad.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten