dinsdag 17 februari 2015

Jeanette Winterson Oranges are not the only fruit


Oranges are not the only Fruit

Jeanette Winterson





Na jaren de roman herlezen en met plezier (Roland Barthes). Het verhaal van een ontluikende lesbische liefde, de eigen bevrijding en de onmacht van de (geprogrammeerde) omgeving. Liefde, haat, zonde, woede, weerzin, verlies, pijn, lust, humor, spel, vergeefsheid, alles is aanwezig. Denk natuurlijk aan Virginia Woolf, Gerard Reve, Kavafis enz. De strijd om erkenning of aanvaarden. Bij het lezen, bevestiging dat taal de toverstaf voor de overwinning is. De beste bespreking geeft Winterson zelf bij de editie van 1991. De novelle is experimenteel, zegt ze, als spiraalvormige vertelling – zonder begin of einde. Dit maakt herlezen steeds weer nieuw en springsgewijze lezen mogelijk. Het helpt de lezer als hij/zij bijbelse boeken kent, maar Koning Arthur is ook goed. Die inzet-stukjes van Parcival doen als een diamant de tekst oplichten. En onthoud, wat ze in de inleiding schrijft: ‘I really don’t see the point of reading in straight lines. We don’t think like that and we don’t live like that. Our mental processes are closer to a maze than a motorway, every turning, not symmetrical, not obvious.’ En dan nog dit ‘History is a hammock for swinging and a game for playing. A cat’s cradle….. There is a certain seductiveness about dead things. You can ill treat, alter and recolour what’s dead. It won’t complain.’ Even goed kun je met andere zinnen aan het werk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten