donderdag 19 maart 2015

Sexing the Cherry, Jeanette Winterson




Sexing the Cherry


Jeanette Winterson

Lezen is weer smullen voor de lezer  zoals Winterson deze dis opdient.

De vertelling cirkelt om een verhaal over de 12 dansende prinsessen herverteld vanuit een feministische optiek, een vrouwelijke Gulliver en haar geadopteerde zoon, gevonden in de Thames ( Mozes?), met wie de tekst begint ‘My name is Jordan.’ En de tekst eindigt met ‘And even the most solid of things and the most real, the best-loved and well known, are only hand-shadows on the wall. Empty space and point of lights.’ Dit is ontleend aan een informatieve tekst over de ‘Hopi, an Indian tribe, have a language as sophisticated as ours, but no tenses for past, present and future.’ W. onderzoekt op die manier de tijd, demonstreert hoe het bewustzijn verruimt. Materie is plaats, tijd is ruimte. Lichaam is stof, ziel is tijd.  De vertelling doorkruist ruimte en tijd vanuit de zeventiende eeuw, de dood van Charles I en het bewind van Cromwell en de puriteinen ( denk in deze tijd aan IS). Jordan brengt een banaan en een ananas mee van zijn reizen om aan de nieuwe koning aan te bieden. De reuzin verslindt mannen of leert ze mores. Ze heeft dertig honden of meer. Ze is angstaanjagend, maar zorgzaam en bezorgd om haar Jordan die de wereldzeeën over zwerft. Er is ook gelijkenis met de Gargantua en Pantagruel van Rabelais met zijn seksuele grofheden, verre reizen, vreemdsoortigheden en zijn satirisch karakter door de verregaande overdrijving van de reuzin. Winterson herschrijft de patriarchale, paternalistische geschiedenis vanuit het vrouwelijk gezichtspunt, bijna verlekkerd hoe ze de mannen volledig inmaakt,, ridiculiseert, opvreet of verminkt met een vrouwelijke nasmaak als genoegen. De dansende prinsessen zijn de paranimfen in de herschrijving van de macho-geschiedenis. De twee tropische vruchten staan niet alleen symbool voor de beide geslachten maar ook voor de overwinning op de ruimte, de verte. Waarom de zeventiende eeuw met zijn Puriteinen? De stank van de Thames leidt terug naar die tijd. Londen en de Pest en de grote Brand. Taal is het dier dat speelt, dolt, tiert, uitvalt, slaapt, soest in de zon.


1 opmerking: